در این نوشته قصد دارم پیشنهادی را در خصوص مقدمه چینی برای مهاجرت به کانادا مطرح کنم. منتها پیش از مطرح کردن این پیشنهاد لازم است چند نکته را یادآوری نمایم. من بارها بر چند مسأله تأکید کرده ام. یکی این است که مهاجرت مسافرت نیست و باید برای آن برنامه ریزی کنید و دقت داشته باشید که در این امر مهم نمی توان بی گدار به آب زد [لینک]. دومین مسأله این است که پیش از مهاجرت به کانادا دانستن حداقل یکی از دو زبان رسمی کانادا (انگلیسی و فرانسه) الزامی است. در بیشتر استان های کانادا، زبان رسمی انگلیسی است (بجز کبک که زبان رسمی آن فرانسه است و نیوبرانزویک که تنها استان کاملاً دوزبانه کاناداست). با توجه به استانی که به آن مهاجرت می کنید حتماً تسلط به زبان رسمی آن استان را مد نظر قرار دهید و فرض را بر این نگذارید که زبان را در محیط فرا خواهید گرفت [لینک].

اما برویم سراغ اصل مطلب! به نظر نگارنده مهاجرت تغییری بزرگ در زندگی هر فرد است به طوری که می توان آن را با “از صفر شروع کردن” مقایسه کرد. زندگی در محیطی با فرهنگ متفاوت، قوانین متفاوت، آب و هوای متفاوت، اصول اجتماعی متفاوت و شرایط اقتصادی متفاوت اگر از صفر شروع کردن نباشد به طور قطع تغییری بسیار جدی محسوب می شود. به همین دلیل پیشنهاد می کنم اگر برایتان مقدور است سعی کنید پیش از این تغییر بزرگ، تغییری کوچکتر را تجربه کنید. بعضی افراد قبلاً این تغییرات کوچکتر را تجربه کرده اند؛ مثلاً کسانی که به خاطر سربازی مجبور به زندگی در یک شهر با شرایطی کاملا متفاوت شده اند، یا دانشجویانی که در شهری بجز شهر خودشان تحصیل کرده اند و دست آخر کسانی که برای مدتی در یک شهر دیگر مشغول به کار شده اند در این مجموعه قرار می گیرند. اگر در میان این گروه ها هستید از خودتان بپرسید چقدر در مقابل این دست تغییرات انعطاف پذیر بوده اید؟ تا چه اندازه توانستید با شرایط کنار بیایید؟ آیا توانستید از شرایط به نفع خودتان استفاده کنید؟

مثالی برایتان می زنم: من و خانواده ام پیش از مهاجرت به کانادا شرایطی برایمان فراهم شد که مدتی در کشور امارت کار و زندگی کنیم. کشور امارات یک کشور مسلمان نشین است که شاید 60 الی 70 درصد خانم های آن محجبه هستند و محدودیت های زیادی نیز برای کارهای خلاف شرع در آن وجود دارد. این کشور از خیلی جهات شرایطی شبیه ایران دارد و از خیلی جهات شرایطی شبیه کانادا. از سوی دیگر کشور امارات پذیرای افراد خارجی زیادی است. نشست و برخاست با هندی و پاکستانی و کانادایی و عرب و غیره ما را برای زندگی در محیط چند فرهنگه کانادا آماده کرد. از طرف دیگر مسایلی نظیر دوری از وطن و دوستان و آشنایان برایمان طبیعی شد و یاد گرفتیم چگونه راه خود را در یک محیط جدید و متفاوت پیدا کنیم. چون در مدت اقامت در امارات (یا بهتر بگویم شهر ابوظبی) به زبان انگلیسی تدریس می کردم و زبان اول مکالمه و مکاتبه من هم انگلیسی بود برای کار در یک محیط انگلیسی زبان بیش از پیش آماده شدم. بعضی مسایل جانبی هم کاملا برایمان حل شد، مثلا وقتی وارد کانادا شدیم فروشگاه های زنجیره ای نظیر مک دونالدز یا برگر کینگ و ایکیا و امثال آن برایمان تازگی نداشت. علی رغم این تجربه متفاوت و جدید به دلیل نزدیکی فرهنگ مردم امارات به ایران و نیز اینکه از ابتدا می دانستیم در شرایطی موقتی هستیم به ما کمک کرد که فشار روحی کمتری را تحمل کنیم و خودمان را برای شرایط دائمی کانادا آماده سازیم.

شما هم اگر قصدتان بر مهاجرت جدی است سعی کنید تجربه ای اینچنینی داشته باشید. اگر برایتان مهاجرت موقتی به یک کشور با شرایط نزدیکتر به ایران نظیر امارات مقدور نیست، سعی کنید زندگی در یک شهر دیگر بجز شهر محل سکونت خود را تجربه کنید. حتی اگر این برایتان مقدور نیست سعی کنید محیط کارتان را عوض کنید. چنین تغییری می تواند تجربه مفیدی باشد و آزمونی برای بررسی شرایط روحی شما در مقابل مهاجرت. البته پیشنهاد من به این معنا نیست که خدای نکرده تیشه به ریشه آنچه تا کنون کاشته اید بزنید. در صورتی این تغییر کوچکتر را ایجاد کنید که احساس می کنید آثار مثبتی هم خواهد داشت. خدای نکرده بی گدار به آب نزنید. این را نیز به خاطر داشته باشید که خیلی ها بوده اند که قبل از مهاجرت به کانادا حتی مسافرتی هم به خارج از ایران یا کشور محل سکونتشان نداشته اند و در کانادا بسیار هم موفق شده اند. آنچه در بالا آمد صرفاً پیشنهادی است که لازم است با بررسی دقیق و تحقیق فراوان درباره انجام آن تصمیم بگیرید. 

منبع: مهاجران