قبل از مهاجرت کانادا بهتر است درباره این کشور و نحوه اداره آن بیشتر بدانید .
ساختار حکومت در کانادا از پادشاه یا ملکه بریتانیای کبیر، دولت محوری فدرال، دو مجلس سنا و عوام، دولت های ایالتی و فرماندار کل (به عنوان نماینده ملکه الیزابت)، تشکیل شده است. رأی دهندگان کانادا و شهروندان نیز در قاعده این هرم قرار می گیرند.به صورت رسمی عنوان کنفدراسیون به کانادا اطلاق می‌شود، اما در واقع این کشور به صورت فدراسیون و زیر تشریفات سلطنت مشروطه مرتبط با پادشاهی متحده، اداره می‌شود. پایتخت کانادا شهر اتاوا است، جایی که در آن مجلس کشور و خانه فرماندار کل قرار دارد. نوع حکومت کانادا، پادشاهی قراردادی (مشروطه) فدرال، همراه با نظام و دموکراسی پارلمانی است. این کشور از ده استان و سه قلمرو جداگانه تشکیل شده که مردم آن چند فرهنگی و به دو زبان مختلف گویش می‌کنند که در مجموع زیر پوشش دولت فدرال قرار گرفته و کانادای متحد را پدید آورده اند. در سطح فدرال، زبان رسمی آن، هم انگلیسی و هم فرانسوی است. نوع حکومت در استان‌ها، فدرالیزم با درجه خود مختاری، بیشتر از دولت فدرال است که این خود مختاری در نوع حکومت قلمروها کمتر به چشم می‌خورد. هرکدام از این دو بخش، یعنی استان‌ها و قلمروها، دارای فهرستی از سمبل های منحصر به خود هستند اما سمبل ملی کشور، برگ درخت افرا است
دولت کانادا
دولت کانادا از سه بخش تشکیل شده است. دولت فدرال، دولت استانی و دولت شهری. هر یک از این دولت ها مسئولیت خاص خود را دارا می باشند. دولت فدرال مسئولیت اداره کشور به طور کلی را داراست مانند سیاست های نظامی و دفاعی، و یا سیاست خارجی و شهروندی. از طرف دیگر استان‌ها و دولت های محلی مسئولیت برنامه‌های اجتماعی استان خود را عهده دار هستند. نحوه شکل گیری دولت فدرال حزبی که در مجلس عوام بیشترین اعضای منتخب را دارا باشد نقش اساسی را در تشکیل دولت به عهده خواهد داشت. در صورتیکه که حزب مذکور 151 کرسی در اختیار داشته باشد، بصورت اتوماتیک دولت اکثریت را تشکیل خواهدداد؛ در غیر اینصورت از احزاب دیگر جهت تکمیل کرسی های باقیمانده جهت تشکیل دولت درخواست همکاری خواهد شد. همانند اکثر نظام های جمهوری، نخست وزیری از جمله مقامات دولتی-ای است که در نتیجه پیروزی یکی از احزاب در انتخابات حاصل می شود. نخست وزیر، وزرای کابینه را تعیین و به دولت فدرال و پارلمان معرفی می کند. استعفای یکی از اعضای کابینه منجر به سقوط دولت نمی شود و تنها در صورت استعفای نخست وزیر کل کابینه منحل می گردد. قدرت اجرایی واقعی در اختیار کابینه است که تحت نظر نخست وزیر عمل می کند. وزیران دولت فدرال کانادا، از میان نمایندگان مجلس عوام و توسط شخص نخست وزیر انتخاب می شوند. در ظاهر نخست وزیر و کابینه، مشاوران حکومت سلطنتی هستند، ولی قدرت اصلی در اختیار کابینه بوده و فرماندار کل با مشورت کابینه عمل می کند. کابینه سیاست دولت را تعیین کرده و وظیفه اداره مجلس عوام به عهده حزب پیروز است. دولت کانادا، که به وسیله 25 وزیر اداره می شود، وظایفش را در قالب پارلمان فدرال، هیئت ویژه، کمیسیون ها و شرکت های ایالتی انجام می دهد. دولت فدرال، با اعمال قدرت خود می‌تواند سیاست های ملی را در مناطق استانی نیز، به اجرا بگذارد، مثل لایحه الحاقی بهداشت کانادا؛ که البته مسئولین استانی می‌توانند آن ها را نادیده بگیرند، اما این مسأله در عمل به ندرت اتفاق می‌افتد. برابرسازی پرداختی‌ها (حقوق)، توسط دولت فدرال صورت گرفت تا به مردم اطمینان ببخشد که استانداردهای برابری در مورد ارائه خدمات و اخذ مالیات، در میان استان‌های فقیر و غنی، ارائه می‌شود. دولت فدرال عهده‌دار میزان کردن بودجه میان استان‌هاست، و برای این منظور همه‌ ساله مقداری از درآمدهای استان‌های دارا را میان استان‌های ندار پخش می‌کند. دولت های ایالتی هر ایالت دارای دولتی است که به همان ترتیب دولت فدرال انتخاب می شود. رهبر ایالت، فرماندار و نماینده ملکه است. در رأس هر ایالت مسئولی به نام قائم مقام فرماندار کل وجود دارد که فرماندار کل وی را با مشورت دولت کانادا به این سمت منصوب می کند. قائم مقام فرماندار کل تا زمانی که فرماندار کل اراده نماید، به وظیفه خود ادامه می دهد. لازم به ذکر است که هر قائم مقامی که پس از شروع اولین نشست پارلمان کانادا به این سمت منصوب می گردد تا پنج سال پس از انتصاب از کار بر کنار نخواهد شد، مگر این که علت خاصی در این میان باشد. استان‌ها، مسئول اکثر برنامه‌های اجتماعی، مثل مراقبت های بهداشتی، آموزش و پرورش و رفاه عمومی (کمک های مالی) هستند و با هم بیشتر درآمد را از دست فدرال دریافت می‌کنند، که این اصل تقریباً در میان ساختار حکومتی کشورهای متحد در جهان، وجود دارد. از طرف دیگر، استان ها همراه دولت فدرال به جمع‌آوری مالیات می‌پردازند. دولت های محلی دولت های محلی برای اداره شهرداری ها، شهرها، شهرستان ها و مناطق انتخاب می شوند و دارای ساختار ساده تری نسبت به دولت-های فدرال و ایالتی می باشند. دولت های محلی فاقد قدرت قانونگذاری بوده و تابع دستورات تفویض شده از سوی دیگر سطوح دولتی می باشند.مقام های منتخب از قبیل شهردار، مشاوران، انجمن ها و هیئت مدیره مدارس معمولاً به طور رسمی نمایندگی احزاب سیاسی را بر عهده ندارند. دولت های محلی وظایفی مانند مدارس، پلیس و آتش نشانی، تصیفه آب، سیستم فاضلاب، بازیافت مواد و حمل و نقل عمومی را در یک شهر یا منطقه بر عهده دارند. حکومت های ناحیه ای نواحی جزء واحدهای قلمرو پادشاهی محسوب نمی شوند. قدرت این نواحی از سوی پارلمان تفویض می شود. همچنین این نواحی مجامعی را انتخاب کرده که بسیاری از عملکردهایشان با پیروی از دولت های ایالتی و فدرال صورت می گیرد
قانون و ساختار قضایی کانادا
قوانین قضایی کانادا از نظام حقوقی انگلیس به قانون عرف گرفته شده که طی سالیان برای جامعه کانادا سازگار گردیده است. حقوق قضایی و مدنی ایالت کبک فرانسوی نشین بر مبنای حقوق مدنی فرانسه شکل گرفته است. ایالت های کانادا هر یک قوانین و آیین دادرسی مدنی خاص خود را دارند و هر چند بر کل سرزمین کانادا قوانین کلی قضایی و مدنی دولت فدرال حاکم است، اما در بسیاری از موارد به خصوص در حقوق مدنی هر ایالت ویژگی ها و خصوصیات خاص منطقه ای آن منطقه، حکم فرما می باشد. قوانین مدنی کانادا توسط مقامات ایالتی و آیین نامه های شهرداری تدوین می گردند. قوانینی که توسط پارلمان فدرال تصویب می شود، مشمول کل کشور است، و قوانینی که توسط مجلس قانون گذاری ایالت ها وضع می گردد، در حدود حوزه قضایی همان ایالت رواج و قابلیت اجرایی دارد. در این میان هر چند در مواردی ممکن است قوانین ایالتی با قوانین فدرال اختلافی داشته باشند، اما ساختار اصلی حقوقِ جزایی کانادا که توسط مجلس قانون گذاری فدرال وضع می گردد، برای کل کشور یکسان است. براساس قانون اساسی کانادا، در ساختار حکومتی این کشور تفکیک قوا وجود دارد. به همین جهت قوه قضاییه و قضاوت، اجباری به پاسخگویی در برابر پارلمان یا قوه مجریه ندارند. بر همین اساس قضاوت ایالتی یا فدرال را نمی توان به خاطر عملی یا سخنی که به اقتضای کار قضایی صورت گرفته، تحت تعقیب قرار داد.
دادگاه عالی کانادا
تمامی قضات در سطح عالی و استینافی (استانی) توسط فرماندار، به پیشنهاد نخست وزیر و وزیر امور قضایی، بعد از مشورت با سازمان های قانونی غیردولتی منصوب می‌شوند. اعضای کابینه فدرال، دادگاه های عالی در سطح استانی و کشوری را انتخاب می‌کنند و پست های قضایی در سطح استانی و کشوری، توسط دیگر دولتمردان، انتخاب می‌شوند. قوانین مربوط به جرم و جنایت منحصرا در اختیار مسئولین فدرال است و در سرتاسر کانادا یکی است. سازمان های اجرای قوانین، مثل دادگاه های جنایی، در هر استان به عهده یک فرد است، اما در مناطق روستایی، نظارت بر عهده پلیس سواره نظام سلطنتی فدرال است. احزاب کانادا در کانادا پنج حزب سیاسی فعالن که یکی از اونها هنوز در مجلس نماینده ای نداره و یکی دیگه هم در سطح فدرال فعال نیست. حزب Conservative در حال حاضر حزب حاکم کانادا Conservative نام دارد که از فوریه 2006 حکومت کانادا را به عهده دارد. این حزب در اصل از ادغام دو حزب Progressive Conservative و Canadian Alliance در سال 2003 به وجود آمده است. رهبر این حزب آقای استفن هارپر، نخست وزیر کاناداست. دیوید جانسون، فرماندارکل - استفن هارپر نخست وزیر دیدگاه این حزب بیشتر محافظه کارانه و نزدیک به دیدگاه های حزب جمهوری خواه آمریکاست (بخصوص در حوزه سیاستهای خارجی). به همین دلیل هم خیلی از مهاجران، طرفدار این حزب نیستند. نقطه قوت این حزب بیش از همه در استان های مرکزی کانادا و همین طور شهرهای کوچک است. حزب لیبرال دومین حزب کانادا از نظر تعداد نمایندگان در مجلس، حزب لیبرال است. افکار این حزب تا حدود زیادی به خطی مشی حزب دموکرات آمریکا نزدیک است. در سیاست گذاری های این حزب، دین و سنت کوچکترین جایی ندارد و طرفدار خدمات عمومی نظیر خدمات پزشکی رایگان هستند. بیشتر مهاجران طرفدار این حزب بوده چرا که نظر مثبت تری نسبت به پدیده مهاجرت و حمایت از مهاجران دارند. یکی از افتخارات حزب لیبرال تبدیل کردن کسر بودجه دولت کانادا به اضافه بودجه بوده است. این حزب که قدیمی ترین حزب کانادا در سطح فدرال است از سال 1993 تا 2006 حکومت کانادا را به عهده داشته است. در حال حاضر رهبر موقت حزب لیبرال، مایکل ایگنتیف است. حزب نیو دموکرات این حزب چپ گراترین حزب کانادا و بیش از همه طرفدار حقوق کارگران است و افکار این حزب تا حدود زیادی به حزب کارگر انگلیس نزدیک می باشد. این حزب سومین حزب فدرال است که در مجلس نماینده دارد. در ضمن اصول فکری این حزب به سوسیالیسم نیز نزدیک (حمایت از قشر کارگر، خدمات رایگان برای عموم مردم، حمایت از خانواده های بی بضاعت و ...) می باشد. رهبر این حزب آقای جک لیتون است حزب سبز این حزب گرچه یک حزب فدرال محسوب می شود ولی تا امروز موفق نشده نماینده ای به مجلس بفرستد. گرچه این حزب ساختارش بر اساس مسایل زیست محیطی بنا شده اما این روزها مساله سیاستگذاری های خارج از مسایل زیست محیطی را هم بطور جدی مد نظر قرار داده است. رهبر این حزب خانم الیزابت می از دوستان خانوادگی آقای بیل کلینگتون رئیس جمهور سابق آمریکاست. خیلی از مردم کانادا و بخصوص قشر جوان برای افکار این خانم و حزبش احترام قائل هستند گرچه هنوز سطح طرفداری در حدی نیست که این حزب کرسی مجلس داشته باشد. حزب بلاک کبکوا محدوده عملکرد این حزب به استان کبک ختم می شود. این حزب در واقع یک حزب جدائی طلبانه است. علی رغم محدود بودن این حزب به کبک، تعداد نماینده هایش در مجلس کانادا بیشتر از نمایندگان نیودموکرات است. این حزب خواهان این است که کبک از کانادا جدا شود ولی روابطش با کانادا مثل کشورهای اروپایی و اتحادیه اروپا باقی بمان. رهبر این حزب آقای ژیل دوسپ است که طرفدارهای زیادی در کبک دارد