ایلنا: شهرستان بابلسر با وسعت حدود 7/345 کیلومتر مربع معادل 4/1 درصد مساحت استان را به خود اختصاص داده است.
این شهرستان در قسمت مرکزی استان قرار گرفته و از شمال به دریای خزر، از جنوب به شهرستان بابل، از شرق به شهرستان جویبار و از غرب به شهرستان محمودآباد محدود شده است.
این شهرستان دارای 4 مرکز شهری، 4 بخش، 8 دهستان و 93 آبادی دارای سکنه است.
این شهرستان از جمله مناطق استان مازندران است که فاقد مناطق مرتفع کوهپایه و کوهستانی است و تمام وسعت آن به صورت اراضی جلگه ای و دشتی نمایان است.
رودخانه های سجاد رود، بابلرود و کلارود که در شهرستان بابل جاری است در نزدیکی پل محمدحسن خان بابل به هم پیوسته و همراه با رود تلار در شهرستان بابلسر به دریای خزر میریزد.
نام قدیمی بابلسر ((مشهدسر)) است که بنا به اعتقاد قدما انتخاب این نام بدان جهت است که سر امامزاده ابراهیم (علیه السلام)، برادر حضرت امام رضا (علیه السلام) در آنجا مدفون شده است.
به واسطه آثار قدیمی موجود می توان به قدمت تاریخی شهر پی برد، بنای امامزاده ابراهیم (علیه السلام) با چارچوب منقوش می باشد که قدیمی ترین آنها مربوط به 841 هجری قمری است.

در سال 1311 با شروع تحول در شئون مختلف کشور، مشهدسر نیز به بابلسر تغییر نام یافت و به سرعت رو به آبادانی نهاد و خیابان بندی، ساختمان سازی جدید و مدرن و ایجاد پل معلق فلزی و سد بندی دو طرف رودخانه بابلرود که از وسط شهر میگذرد، آسفالت خیابانها، ساختمان شهرداری و شهربانی، اداره پست و تلگراف و ساختمان هتل بزرگ (دانشگاه مازندران فعلی) و... انجام گرفت.

جمعیت شهرستان بابلسر در سال 1375 حدود 155265 نفر بوده که با توجه به برآورد این رقم در سال 1383 به 178388 نفر رسیده است. تغییرات جمعیت در سال 1383 نسبت به سال 1375، برابر 9/14 درصد بوده است.

همچنین در سال 1383 از تعداد کل جمعیت شهرستان 3/47 درصد آن را جمعیت روستایی تشکیل داده بودند. این شهرستان یکی از شهرستانهای شهیدپرور استان مازندران بوده که با داشتن 543 شهید، 1400 جانباز و 79 آزاده نقش موثری در جنگ تحمیلی داشته است.

در کتاب راهنمای بابلسر می خوانیم: ((شهر زیبای بابلسر در گذشته مشهدسر نام داشته است.

اطلاع دقیقی از این شهر در دست نیست ولی روایت مقرون به حقیقت که مورد تایید منتقدین هم می باشد بدین قرار است که در نهصد سال قبل چندین خانواده معروف مازندرانی که در آن زمان مسیر مشهرسر غیر از مسیر فعلی بوده است از آبادی پازوار که زادگاه امیر پازواری بود جهت ماهیگیری و سکونت به این منطقه آمدند.))

ملاجان منجم درسفرش به همراه شاه عباس اول در سال 1016 ه.ق به مازندران اینگونه می گوید: ((کشتی ها از کوچک و بزرگ در میان دریا و رودخانه بسیار بود و انتظار می کشیدند، عجب جایی منزه و باصفا و کنار دریا و چمن های سبز و...)).

ناصرالدین شاه در سفرنامه خود در سال 1249 ه.ش به مازندران می گوید: ((در مشهدسر پل چوبی بسیار طویلی برروی بابلرود بسته اند که وی نیز روی آن گذشته است و از کاروانسرایی سخن می گوید که به دستور وی آنجا ساخته بودند و می گوید که بعضی از تجار روس در کاروانسرا منزل دارند که با ساری و بارفروش و شاهرود تجارت میکنند.))

شهرستان بابلسر در مدار معتدل گرم قرار گرفته و روش ضریب اعتدال این شهرستان بسیار معتدل است که دارای بادهای محلی به نامهای دشت وا، گله وا، خزری، بادسام، کوسری وا، دشت واستریک، گله واستریک، جعفر قاسمی و یا استرآبادی وا، صورت وز و آفتاب شو می باشد. این شهرستان دارای 3 بخش مرکزی(به مرکزیت شهربابسر)، بهنمیر(به مرکزیت شهربهنمیر) و رودبست (به مرکزیت شهرهادی) می باشد.

شهرستان بابلسر در حاشیه بزرگترین دریاچه جهان و سواحل زیبا قرار دارد که یکی از مهمترین مناطق توریستی و مهمانپذیر کشور می باشد. این شهرستان به علت قرار گرفتن در مسیر شاهراه شرق به غرب استان مازندران، با وجود پلاژهای متعدد در نوار ساحلی و اماکن اختصاصی مختلف از جمله اقامتگاههای سازمانی مانند متل بانک کشاورزی، رفاه، مسکن، ملی، ویلاهای دریاکنار، خزرشهر، دریاسر و همچنین رودخانه بابلرود از مرکز شهر بر جلوه و زیبایی آن افزود و این شهر را در یک موقعیت ممتاز توریستی قرار داده است.

همچنین عده ای بر این عقیده اند که قدیمیترین نام، مشهد سبز بوده است. یعنی مشهدی که سبز است. واژه مشهد بخاطر سر امام رضا (ع) و شهر مشهد کنونی و واژه سبز به علت سر سبزی خرمی و زیبایی منطقه بوده و به مرور زمان به مشهدسر تغییر نام یافت.

امکانات این شهر تا اتمام دوره قاجاریه توسعه چندانی نداشت، بطوریکه یک خیابان اصلی، دو باب حمام، یک مدرسه بنام احمدیه (دبستان نرجس فعلی) و تاسیسات اولیه شیلات و گمرک و چند باب مغازه بیش نبود.